سندرم دیسترس تنفسی حاد(ARDS)

علائم و نشانه های تشخیصی

♦ هیپوکسمی – ناکافی بودن سطح اکسیژن خون، علیرغم اکسیژن مکمل 100%
♦ مشکل تنفسی (تنگی نفس)– افزایش نیاز به اکسیژن برای لحاظ کردن تقاضای بدن منجر به تنگی نفس می شود. همانطور که مایع در ریه ها بیشتر جمع می شود، تقاضای اکسیژن افزایش می یابد و برآورده کردن این نیاز و تقاضا بدتر و سخت تر می شود.
♦ ادم ریوی – تجمع مایعات در ریه است.
♦ ریت تنفسی بیشتر از 120 در دقیقه (تاکی پنه)– بدن در تلاش برای جبران کمبود اکسیژن، تنفس را سریع تر می کند.
♦ کاهش صداهای تنفسی – بخاطر وجود مایع در آلوئول ها، شنیدن صداهای تنفسی سخت تر می شود، هوایی از میان آلوئول های فروپاشی شده عبور نمی کند که صدایی تولید شود.
♦ اضطراب – ثانویه به کاهش اکسیژن و نبود اکسیژن کافی
♦ صدای خس خس (کراکل)ریه ها – عبور هوا از میان مایع داخل آلوئول ها و مجاری هوای کوچک در طی دم و بازدم موجب صدای خس خس می شود (که از ابتدا شنیده نمی شد)

♦ ویزینگ (خر خر یا رونشی)– التهاب رخ داده یا خلط جمع می شود. این موجب تنگ شدن راه های هوایی شده، صدایی تولید می کند که حاصل عبور هوا از مجاری هوایی تنگ است.
♦ بی قراری – در رابطه با کاهش سطح اکسیژن
♦ سیانوز – در رابطه با کمبود اکسیژن
♦ استفاده از عضلات فرعی تنفسی – به کشیدگی عضلات بین دنده ای و زیر جناغی توجه کنید.

عوامل مستعد کننده ARDS:

آسیب ریوی ممکن است مستقیما در خود ریه (عفونت ریه ، ورود محتویات معده به ریه (اسپیراسیون)، غرق شدگی، کوفتگی ریه در اثر صدمات فیزیکی وارد شده) یا به علل غیر مستفیم (عفونت سیستمیک و وجود باکتری در خون)، اسیب سر ، تزریق خون مکرر، سوختگی، مصرف بیش از حد مواد مخدر و.) رخ می دهد.
ARDS بیشتر در اثر شوک، عفونت یا در نیتجه تروما یا صدمه استنشاقی رخ می دهد. بیماران ممکن است هیچ تاریخچه ای از مشکلات ریوی نداشته باشند، این بیماری را سندرم دیسترس تنفسی بالغین نیز می نامند.

مداخلات پرستاری

♦ پایش شمارش سلول های سفید خون: تعداد WBC با عفونت و التهاب بالا می رود. بیماران مبتلا به سرکوب ایمنی یا عفونت ویروسی دچار کاهش WBC می شوند.
♦ پایش هموگلوبین (Hgb)و هماتوکریت (Hct)از نظر آنمی ها.
♦ پایش PT، PTT و INR برای ناهنجاری های انعقادی، پایش دوزاژ هپارین
♦ پایش و ثبت مایعات ورودی و خروجی:
» پایش بیمار از نظر نارسایی کلیوی یا افت عملکرد کلیوی (کاهش برونده ادرار به کمتر از 30 میلی لیتر در ساعت)و پایش BUN و کراتینین
» پایش بیمار از نظر احتمال اورلود مایعات – مایعات بیشتری نسبت به مایعات دفعی دریافت می شود. بیمار ممکن است نهایتاً به نارسایی قلبی مبتلا شود، موجب بدتر شدن وضعیت تجمع مایعات در ریه ها شود.
♦ توزین روزانه بیمار – ناتوانی بدن در کنترل مایعات اضافی، موجب تجمع ثالثیه مواد در فضاهای بین بافی می شود که حاصل آن افزایش وزن و ادم است.
♦ تغییر وضعیت بیمار هر 2 ساعت یکبار برای پیشگیری از فشار تجمعی و از بین رفتن تمامیت پوستی
♦ اجتناب از فعالیت زیاد بیمار در طی درمان – بیمار به سادگی خسته می شود و دچار مشکل افزایش تقاضای اکسیژن می شود. بایستی بین فعالیت ها دوره های استراحت در نظر گرفته شود.

♦ موارد زیر به بیمار آموزش داده شود:
» اهمیت انجام سرفه و تمرینات تنفسی – پس از قطع ونتیلاتور لازم است که بیمار بتواند هوای کافی دم و بازدم کند. سرفه به دفع باقیمانده مایعات از ریه ها کمک می کند.
» طریقه شناسایی علائم دیسترس تنفسی، هر نشانه ای مبنی بر برگشت علائم تنگی نفس، سرفه، ویزینگ، تنفس سریع، سیانوز، بی قراری یا اضطراب.

عوارض بیماری

متاسفانه طبقه بر آورد‌های انجام گرفته میزان مرگ‌ و میر 26 الی‌ 44 % می‌باشد که اکثر مرگ‌ و میر‌ها به علت مسائل غیر ریوی  نظیر عفونت سیستمیک می‌باشد. عوامل خطر ساز برای افزایش میزان مرگ و میر می‌تواند شامل سن بالا، نارسایی عضوی قبلی‌ نظیر نارسایی کبد و کلیه، مصرف طولانی‌ مدت الکل و عفونت سیستمیک قبلی‌ باشد.

در کسانی‌ که زنده می‌مانند معمولا میزان بروز افسردگی و بار فشار روانی بعد از حادثه زیاد است.

منابع:

PEZESHK.US

PARASTAR.INFO

SALAMATWIKI.IR